Hervey Bay

Het was weer tijd om kilometers te maken. Van Airlie Beach naar Rockhampton, een goeie 500 kilometer. Dit haalde we uiteraard niet, dus we hakten de reis maar in stukken. Na 400 km vonden we het welletjes en stopten we ergens in een stoffig stadje om te slapen.
We hadden al snel change of plans gemaakt en we besloten om naar 1770 te gaan. In dit plaatsje kwam Captain Cook als eerst aan in.........1770. Wat een toeval niet?!
Tijdens deze trip gebeurde het, we hebben onze eerste moord gepleegd. We kachelden zoals gebruikelijk ongeveer 100 en in de verte zagen we al wat roofvogels op de rechterbaan zitten. Geen enkel probleem, want wij rijden links. Toen we de vogels naderden bleven ze toch wel lang zitten. In plaats van een klein hopje naar links (voor de vogel dus) besloten er eentje om toch even snel voor dat malle busje langs te vliegen. Helaas! Dat busje was toch even sneller dan gepland en de (waarschijnlijk zwakbegaafde) vogel kon vroegtijdig hemelen.

Ca in shock, maar na 1 minuut was ze weer bij der positieven. Snel gekeken of we geen schade hadden en we gingen met een glimlach verder. Achterlijke vogel.

1770 is een klein dorpje met een paar huizen langs het water en wat caravanparken. Weinig soeps en ook weinig te beleven, ware het niet dat we nieuwe vrienden hebben gemaakt. Deze meneer uit Sydney is architect en kent hier en daar interessante mensen. Dat resulteerde dus in 2 nachtjes gratis slapen voor Ca en Danny in een veel te groot beach appartement. Toen we incheckten op Danny the Dutchmen, was het vrouwtje achter de balie nogal verrast. Ze was namelijk gebeld door de baas van het resort en die had haar gezegd dat wij 2 nachtjes kwamen slapen en ze hoefden niet te betalen. We kennen dus de juiste mensen.

Het appartement had 2 badkamers, een eigen zwembad, loungezitje en heel veel schuifdeuren. Dat is op niveau kamperen.
We hebben er vrij weinig uitgespookt, behalve dat we alle was erdoor hebben gejaagd.

Op naar Bundaberg. Dat was een klein uurtje rijden (kort ritje at last) maar er viel niets te beleven. Het lag niet aan het strand en Danny was er na 5 minuten uitgekeken. Doorrijden dus naar Hervey Bay. Daar maar weer eens tripjes geboekt, want het geld moet tenslotte worden opgemaakt. Dat hebben we hier goed aangepakt en we konden weer flink aftikken. Weg met dat geld!

We hadden een Whale trip geboekt en 2 dagen rondcrossen op Fraser Island. Het is laagseizoen voor de whale trips etc, dus het werd nog spannend of we überhaupt wat van die beesten te zien zouden krijgen.
Tijdens de trip hebben we in totaal 5 walvisjes gezien. 3 in de verte, dus daar was weinig aan. Toen we terug zouden gaan werden er toch nog 2 gespot. Moeder en dochter. Die kwamen erg dicht bij de boot dus dat was dan wel weer leuk. Imposante beesten om van dicht bij te zien. Net of er een bus in het water licht dat af en toe wat water omhoog spuit.
Ca had het reuze naar der zin, en de klikjes van der camera leken wel een typemachine. Een schamele 350 foto’s had ze geklikt in totaal. Mager resultaat.

Fraser Island stond de volgende dag op de planning. We zouden daar 2 dagen blijven. Het is een groot zandeiland (127 bij 22 km). Dat hebben we geweten ook. We reden in een 4x4 bus over dat eiland en daar hebben ze alleen maar zandwegen. Het was maar goed dat we in de gordels zaten anders kon je 3x per rit van het plafond worden geplukt. Had wel iets geinigs, maar Ca was er na de 2de dag al ‘totally’ klaar mee.
Eiland was super om te bekijken. Alle toeristische dingen bekeken en een beetje gezwommen. Het weer was helaas net als in NL, dus jullie kunnen medelijden met ons hebben.
De eerste dag zijn we naar het beroemde meertje gegaan, Lake Mckenzie. Een idyllisch plekje op het eiland normaal gesproken.
 
Echter niet als het knetterhard waait en er geen zon is. Na 5 minuten waren we er dan ook klaar mee. Rest van de dag beetje gewandeld door het regenwoud en in de avond wat gedronken met iedereen en wederom wezen kaarten. Beviel prima , want onze reisgenoten waren erg leuke mensen. Zaten zelfs leuke Duitsers bij, nooit geweten dat die bestonden. Dat valt hier overigens wel erg op, stikt hier van de Duitsers. Zelfs de Zwitsers uit het Duitstalige gedeelte vinden dat irritant. Mooi om te horen.

Dag 2 moesten we vroeg uit de veren en zouden we richting het 75km strand rijden. Eerst moesten we een uur dwars over het eiland scheuren voordat we op het strand zouden zijn. Na 55 minuten moest we stoppen, want voor ons was een andere auto naar de knoppen gegaan. Gevolg: we konden niet verder en moesten achteruit terug. Een bus keren op smalle bospaadjes is toch een lastig karwei. Uiteindelijk een stuk gevonden waar het theoretisch mogelijk was om te keren, maar we moesten wel een een boom slopen. De gids twijfelde even, want een boom slopen kan je zomaar enkele duizenden dollars boetes opleveren. Echter zag hij het ook niet zitten om 30km achteruit te rijden, dus we hingen al snel met 6 man aan de boom. Probleem opgelost.

Verder viel het weer tegen dus er is dan ook weinig spannends te melden vanaf Fraser, nu verder naar Rainbow Beach en Tin Can Bay om dolfijnen te voeren/spotten. Dat zullen wel weer 342 foto’s worden.

PS: Oma Zwart, we hebben de uit de kluiten gewassen kip gespot! Weliswaar in een hoopje langs de snelweg, maar dat mag de pret niet drukken. Echt groot die beesten, helaas geen foto.