Sydney

Sydney! Eindelijk waren we daar dan. We zochten snel een caravanpark in de buurt van de stad. Snel is eigenlijk een beetje relatief, want het is hier stervensdruk op de wegen. Nu werd ons duidelijk dat we toch wel in een grote stad waren. Ons caravanparkje bevond zich op 20 minuten treinen van het centrum. Prima, want we waren toch al niet van plan om hier met die bus te gaan rijden.
We kochten meteen maar een weekpas voor al het openbaar vervoer. In tegenstelling tot Nederland kost dat hier bijna niets. Het treinsysteem hier is een paradijs voor forensen. Elke trein heeft 8 wagons en elk wagonnetje is ongeveer 15meter lang. Geen geleuter met zomertijd of technische problemen zoals de NS wekelijks heeft. Heerlijk!

Dan de stad. Werkelijk schitterend. De haven is zoals men zegt dat het is. Een prachtige entree naar de stad. We hebben veel door de stad gestruind en uiteraard ook op een paar veerbootjes gezeten om de haven te zien. Het is een gigantische haven en er is geen industrie te bekennen. Alleen maar parken, huizen en entertainment. Echt heel vet dus.Ook gaven de bootjes ons de kans om de Harbour Bridge en het Opera House van andere invalshoeken te fotograveren.

Op zondag hadden we afgesproken met onze vrienden die al eerder onderdak voor ons hadden geregeld. We werden keurig opgehaald in een knappe Audi A5 en in stijl reed hij ons de stad door. We gingen zijn vrouw ophalen en kregen een tour door de stad. Uiteindelijk gingen we een drankje doen bij Bondi Beach. Het weer was niet super, maar het strandje was aardig gevuld.Het was lang niet zo groot als we hadden verwacht,maar het zag er wel ok uit. Tijdens het drankje werden we uitgenodigt om bij het familiediner van de familie aan te schuiven. Ze vinden ons blijkbaar aardig.

In Sydney is men gek op shoppingmalls. Dit zijn aardige batsers vergeleken met die schrale gebouwen in NL. Leuk om doorheen te waggelen. Opvallen is wel de enorme hoeveelheid Chinezen die hier werken en rondlopen. Dubai draait om pakistanen en indiers, maar Sydney draait echt om Chinezen.
In de tussentijd zijn we nog langs gehopt bij een patissier die een kunstje moest doen in Masterchef Australia. Wij wilden zijn spulletjes weleens proeven en aan een uitvoerig smaak onderzoek onderwerpen. Toen we de prijzen zagen kwamen we tot de conclusie dat het onderzoek drastisch moest worden ingeperkt. 4 maccarones dus en weer wegwezen. Moet gezegd worden, ze waren wel heel lekker.

Naast de gebruikelijke cadeautjes voor thuis hadden we (eigenlijk Ca) nog een missie. UGGS. Dat lijkt heel simpel, want die apparaten komen uit Australie dus zouden we hier makkelijke knappe UGGS kunnen kopen voor een fractie van de prijs in NL. NOU NEE.
UGG is hier geen beschermde naam zoals in NL. Dat betekend dat ongeveer elke malloot UGGS in elkaar kan proberen te zetten. Dat resulteert in grote verwarring bij Ca, want we hebben al zeker 15 verschillende fabrikanten gezien op een UGG. Ellende allom voor het arme meisje en tot op heden nog geen UGG gekocht. Uiteraard wel al ongeveer 74 winkels van binnen gezien. To be continued...

Ook hebben we het olympisch park uit 2000 nog bezocht. We hebben een stadion tour gedaan om nou eens te zien of het een knap stadion was. Nou bestwel. Destijds konden er 103.000 mensen in. Best aardig zouden we zeggen. Ze hebben dat nu ingekort tot 80.000, ook niet misselijk. Een klein minpunt aan het olympische park was toch wel dat bij geen 1 stadion iets werd verteld over het doel van het stadion en welke sporten er werden gehouden.

Als aflsuiter van de Sydney trip gingen we maar eens een voetbalwedstrijd bezoeken. Sydney FC heeft hele diepe zakken en daarom speelt Del Pierro hier ook elke week een potje voetbal. De oude baas vindt het wel gesneden en loopt lachend rond in het veld als weer eens een medespeler van hem een kansloze actie onderneemt. Ook ons aller Pascal Bosscheart (Bosschaart?) speelt hier.
De avond begon al goed. We zaten te ouwehoeren(zoals altijd) met 2 mannen over het voetbal en we vroegen waar we kaartjes konden kopen. Een kerel toverde een extra seizoenkaart uit zijn jas en Danny kon gratis naar binnen. Leuke kerels. Een kaartje kost slechts 25 dollar dus dat is ook de moeite niet. De wedstrijd was matig maar leuk om te zien. Het is niet zoals echt voetbal wat we gewend zijn van topclubs, zoals ons aller Ajax. Meer niveautje AZ, best aardig om te zien maar meer ook niet.
Een opvallend verschil met NL is dat ze hier ook de wedstrijd op grote schermen laten zien. Als toeschouwer kan je dus ook meteen de herhaling zien. Dat is niet altijd even handig, want zo zagen we dat de grensrechter toch 2x finaal de fout inging. Gelukkig hebben we in NL die schermen niet. Scheelt toch ongeveer 8 dode grensrechters per jaar.
Na de wedstrijd ging Danny proberen het shirt van Pascal B te krijgen. We riepen een paar keer en hij stelde zich voor aan ons. Helaas kon hij zijn shirt niet weggeven, maar we hebben zeker 10 minuten met hem gekletst. Sympathieke vent en hij heeft het hier aardig voor elkaar voor iemand die in NL clubloos was. Vanaf nu zijn we Pascal B fans.

Na vele kilometers wandelen is het weer tijd om te rijden. Op naar Melbourne waar de UGG zoektocht verder gaat en we ons Australie avontuur achter ons laten.
Het is slechts 800km rijden. Eitje...