Backpackers leven

Het backpackers leven is begonnen. We zouden afgelopen maandag, 8 oktober, eindelijk ons busje kunnen ophalen. Echter door gezeik met het verhuurbedrijf heeft het lang tot donderdag geduurd voordat we ons busje hadden. Het draaide vooral om financiele ellende, en de desbtreffende helpers daar probeerden ons de duurst mogelijk verzekering aan te smeren. Een kleine 1000 dollar voor 57 dagen auto rijden. Daar verzekert in NL iedereen zich zowat 2 jaar voor.
Maar goed, om een klein verhaal kort te houden. We hebben geen stuiver extra betaald aan het afkopen van aansprakelijkheid en we toeren nu eindelijk lekker rond.

De extra tijd in Cairns hebben we besteed aan de zon. Een paar bekenden tegengekomen en we hebben eindelijk diegene ontmoet van we hun huis mochten 'lenen'. Hele vriendelijke mensen die het goed voor elkaar hebben. Ze zijn allebei arts en soort van flying doctors. In het kort: Zij gaan nu een week werken in een ziekenhuis waar geen hond wil werken. Vooral in de nacht wil niemand daar aan de slag. Zij willen dat wel en zij werken dan een week. Daarna hebben ze er 3 vrij. Voor diegene die traag van begrip is. 1 week werken, 3 weken vrij (vakantie + veel geld). Niet heel onaardig dus.
In Cairns hebben we ook een berg vleermuizen gespot. Batman is er niets bij. Elke avond om ongeveer half 7 vliegen ze vanuit de stad naar de kust. Best spectaculair.

Nadat we de 30 graden in Cairns gedag hadden gezegd zijn we richting het noorden vertrokken. Daar heb je Cape Tribulation. Een dorpje midden in de jungle. Klonk erg aantrekkelijk.
De afstanden die we moesten rijden waren niet schrikbarend groot, maar de vele bochtige wegen zorgen ervoor dat je toch wel wat tijd kwijt bent.

Over Cape Tribulation kunnen we kort zijn. Geen zak te doen. Staan daar 2 hostels en vanuit daar kan je allerlei tochten boeken etc. Gezien wij nu het backpackers leven aanhangen (later meer) fixen we onze eigen wandeltochten.
Na ons eerste nachtje in het busje (heerlijk geslapen) gingen we wandelen langs het strand naar een rots. Daar zou een uitkijk plek zijn en er zwommen mogelijk schildpadden. Ca der ogen puilde der hoofd uit en we gingen in straf tempo aan de wandel. Het weer was niet des Australisch, dus we waande ons meer op Texel op een koude november dag met motregen.
Geen uitkijkpunt gehaald, geen schildpadden gezien en met wind tegen en motregen in het gezicht terug naar de auto.
Cape Tribulation = stom

Na Cape tribulation gingen we door naar Daintree forrest. In een poging om toch nog iets te zien gingen we naar een discovery centrum. Meerder prijzen gewonnen op ecologisch gebied en een deel van de entree gaat naar het natuurgebied. Natuurliefhebbers die we zijn, dragen we graag ons steentje bij. Behalve veel bomen en enkele vogels hebben we nog niet het dier gezien waar we naarstig naar op zoek zijn. De Cassowarie. Een uit de kluiten gewassen kip van ongeveer 1.5 meter. Er wordt overal voor gewaarschuwd, maar we hebben er nog geen 1 gezien. Mogelijk binnenkort onder de bumper. We zullen foto's nemen.

Dit was het meeste noordelijke wat we gingen doen en nu was het tijd om omlaag te rijden. Via de regenwouden richting The Tablelands.
Wegen zijn prima te doen en we tuffen lekker door in ons busje. Totaal geen haast en Danny heeft nog geen 1x de maximum snelheid overschreden. Hij lijkt wel leerbaar.

Eerste stop was Kurunda, gezien het aantal Japanners hadden we snel door dat dit de toeristische hotspot was. Snel wegwezen dus. Tijdens onze cappucino kwam een vriendelijke meneer bij ons aan tafel staan. Onze lichten stonden nog aan. Hij herkende Ca aan der schattige jurkje. Ca vond dit natuurlijk prachtig, maar goed. Kan iedereen gebeuren een keer, hoewel Danny zijn teller in 2012 op circa 10 staat.

In de Tablelands zijn we vooral op zoek naar uitzichten, watervallen en diertjes. Dat is allemaal prima te vinden. Echter de dieren zijn moeilijk te vinden en Ca heeft daar grote problemen mee. Dat resulteerde vandaag in een speed mars door de jungle waar menig commando moeite mee zou hebben. Helaas geen wallabies, kangaroes of dat soort gein. Wel wat schildpadden in de rivier kunnen spotten. Zie foto's.

Op dit moment staan we ergens in een natuurpark op een camping. Zonder elektriciteit is dat zo'n 19dollar. Bijna ons maximum, want we zijn gestart met onze nieuwe levensstijl. Dat betekend dat we ons dus als backpackers gedragen. De afgelopen week hebben we dan ook keurig 3x gratis met vouchers kunnen eten in Cairns. Niks mis mee, alleen het is eten wat de pot schaft. Zolang het gratis is, gooien wij het naar binnen.
Het cheap ass gedoe levert helaas geen culinaire hoogstandjes op. Waar we in Melbourne nog met gefronste wenkbrauwen keken naar de lokale backpackers, eten we nu het hetzelfde. Pasta met ketchup en een worstje. Niets mis mee!