Cairns

Bonjour,

We zijn inmiddels aanbeland in Cairns. Ongeveer 3,5 uur vliegen vanaf Melbourne. In het vliegtuig hadden we het geluk dat er voor ons een stel zat met 2 kleine kinderen. Dus als de ene eindelijk stil was, begon de andere te krijsen.

Cairns bevalt heel erg goed, 30 graden is uitstekend en we kunnen een beetje bijkleuren. We slapen bij een goede vriend van een oude collega van Danny. Die kerel is razend enthousiast dat wij bij hem logeren. Hij en zijn vriendin zijn er zelf niet, maar we morgen overal gebruik van maken. Auto, fietsen, computer noem maar op. Dat is nou eens gastvrij zijn. En het kost ook nog eens niets :)

We hebben al wat fietsritjes erop zitten en dat doen niet veel mensen hier. Wij vinden het wel relax, behalve dat je een helm op je kop moet hebben. Nu heeft Danny al een aardig grote kop, zo'n malle helm zal het niet mooier maken. We weigeren ook zo'n helm op te doen. Het is veel te warm en je haar gaat in de war. Daarnaast crossen wij door Amsterdam op de fiets, dus hier kunnen we met onze ogen dicht fietsen. We zijn al een paar keer aangesproken door behulpzame Aussies met de mededeling dat het 180dollar kost als je wordt gesnapt zonder helm. Dat zijn serieuze bedragen, dus vanaf nu rijden we lekker rond in een gigantische Toyota 4x4. Ook prima.

In Cairns hebben ze niet echt stranden, dus hebben ze een grote lagoon gecreëerd waar men kan chillen. Het is eigenlijk een groot zwembad met zout water. Maar je kan er in ieder geval afkoelen.

Om toch onze zaakje te regelen hebben we een hostel geboekt. We willen niet te lang gebruik maken van het huis en een hostel is ook wel gezellig. Tom was zo vrij om zijn contacten in Cairns te gebruiken en zodoende gaan we naar het hostel waar Tom 3.5 maand heeft rond gebanjerd. Die mensen die daar werken kennen Tom allemaal nog en vinden het grappig dat wij op de stoep stonden. We werden al gewaarschuwd dat het schoonste/netste hostel is, maar de gezelligheid maakt veel goed schijnt.
Toen we wilden inchecken liep de baas van de toko met ons mee en zelfs hij was een beetje verbijsterd toen hij de kamer deur opendeed. Het was nog een redelijke puinhoop en niet schoon gemaakt. Hij zou die 'fucking Irish cleaner' nog wel even de waarheid vertellen. Schitterende vent en we waren meteen verkocht. Het zal ons hier wel bevallen ook gezien de gezelligheid die er al was in het hostel.

Nu zitten we weer in 'ons' huis en gaan we morgen verhuizen. De duik cursus is inmiddels ook geboekt en dat betekend dat we 5 dagen onder de pannen zijn. 2 dagen in een zwembad spelen en daarna 3 dagen bij het Rif. Inclusief een nachtduik. Caro is nu al aan het verzinnen wat ze moet doen als ze een haai ziet. Dat wordt lachen dus.

Verder hadden we al een keer genoemd dat wij een auto konden lenen en die moesten terug brengen naar Sydney. Nou, dat is verleden tijd.
Er waren wat miscommunicaties en de auto was al aan iemand anders vergeven. Onze vriend zei nog dat we mogelijk met die mensen samen konden reizen, maar we bedankten voor die eer. Meteen maar op auto jacht gegaan, maar we kwamen er fijntjes achter dat het auto rijd seizoen is losgebarsten. Auto/minibusjes zijn dus schaars. Fijn om daar achter te komen als je er al bent. Aangezien bij Danny het glas altijd vol is (geeneens halfvol) gingen we verder zoeken. We hadden een leuk mevrouwtje aan het werk gezet en die had een mooi busje voor ons weten te regelen. Schraal als wij zijn hebben we haar bedankt voor haar moeite en gingen we rechtstreeks naar de aanbieder toe. Wij betalen geen tussenpersonen. Gevolg: busje weg. In welgeteld 1.5 uur was het laatste busje geboekt. Onze schraalheid kwam ons duur te staan. Bij Caro was het glas leeg en we gingen maar weer op internet aan de gang. Uiteindelijk voor een mooie prijs een busje gehuurd voor de rest van de periode in Australië. We kunnen daar in slapen, dus geen gehannes met tenten etc. Scheelt een hoop agitatie bij Danny waarschijnlijk.

Nu alles in kannetjes en kruikjes zit kunnen we weer met een gerust hart een stukje White Collar kijken :) (Een aanrader!).